امکان مهار زیستی بیماری پاخوره گندم با جدایه های trichoderma و باکتری pseudomonas fluorescens

به منظور ارزیابی تاثیر برهمکنش و جداگانه آنتاگونیستی جدایه های باکتری pseudomonas fluorescens و قارچspp trichoderma بدست آمده از مزارع گندم استان فارس بر علیه gaeumannomyces graminis var tritici عامل بیماری پاخوره گندم، آزمایش ها در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای تحت آزمون های مختلف مورد بررسی صورت گرفت. در شرایط آزمایشگاهی در آزمون متابولیت های فرار در محیط کشت pda، ما بین جدایه های trichoderma spp و شاهد تفاوت معنی داری در سطح یک درصد مشاهده گردید. بطوری که جدایه های th1 با 9/59 درصد و th3 با 41/60 در مقایسه با شاهد بیشترین تاثیر آنتی بیوز را در جلوگیری از رشد ریسه جدایه های ggt داشته است و جدایه های th2 با 62/52 درصد و tv با 17/52 درصد کمترین تاثیر بازدارندگی را داشته، در آزمون کشت متقابل، اختلاف آماری معنی داری در سطح یک درصد در میان جدایه ها نسبت به شاهد ملاحظه شد، بطوری که جدایه th1 با 5/64 درصد و جدایه th2 با 25/64 درصد بیشترین تاثیر بازدارندگی و جدایه tv با 9/50 کمترین تاثیر بازدارندگی را بر پیشروی ریسه های بیمارگر داشته است. در آزمون متابولیت های فرار pseudomonas fluorescens جدایه b6 با 47/29 درصد، جدایه b4 با 73/29 بیشترین بازدارندگی از رشد ریسه ggt را داشته اند و جدایه های b2 و b1 به ترتیب هر کدام با 55/20 و 03/25 درصد کمترین تاثیر را داشتند. در آزمون کشت متقابل، جدایه b5 با 10/40 درصد بازدارندگی بیشترین درصد را در کاهش رشد ریسه-های gaeumannomyces graminis را میان سایر جدایه ها نشان داد. هر دو آزمون باکتری در سطح یک درصد دارای اختلاف معنی دار بود. نتایج آزمونtrichoderma در بررسی های گلخانه ای نشان داد، روش محلول پاشی خاک بیشترین تاثیر را بر بازدارندگی ggt داشت. در هر دو آزمون پوشش بذر و تیمار خاک با جدایه هایtrichoderma sp، در بازدارندگی بیماری تفاوت معنی داری در میان دو جدایه th1 و th2 مشاهده نگردید. این درحالی بود دو جدایه در مقایسه با شاهد تفاوت معنی داری در سطح یک درصد نشان دادند. در هر دو آزمون در رابطه با شاخص های رویشی گیاه، جدایه th1 بیشترین و جدایه th2 کمترین تاثیر را بر فاکتورهای رویشی بوته گندم داشته اند. نتایج جدایه های pseudomonas fluorescens نشان داد روش پوشش بذر با سوسپانسیون باکتری بیشترین تاثیر را بر بازدارندگی ggt داشت. در هر دو آزمون پوشش بذر و تیمار خاک با سه جدایه p4، p5 و p6 در بازدارندگی از قارچ عامل بیماری تفاوت معنی داری در مقایسه با شاهد در سطح یک درصد وجود داشت، بطوری که جدایه p6 بیشترین اثر بازدارندگی و جدایه p4 کمترین تاثیر بازدارندگی را داشته است. در آزمون پوشش بذر در رابطه با شاخص های وزن تر و خشک ریشه و ساقه تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما از سوی دیگر در تیمار خاک در سطح پنج درصد اختلاف معنی داری مشاهده گردید. در رابطه با طول ساقه و ریشه در هر دو آزمون تفاوت معنی داری وجود داشت. در میان جدایه ها، جدایه p6 بیشترین و جدایه p4 کمترین تاثیر را بر افزایش طول، وزن تر و خشک ریشه و ساقه داشته اند.